“പഹയാ ബല്ലാത്ത ദൈയിര്യം തന്നെ അനക്ക്….“

————————————————————————————————————————

സംഗീതം…

അറിയും തോറും അകലം കൂടുന്ന മഹാസാഗരം… അലഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.. അതും തേടി..

നിലാവിൽ യമുനയുടെ കരയിൽ നക്ഷത്രം എണ്ണിക്കിടന്നവന് ഒരു വെളിപാടുണ്ടാകുന്നു…

എന്താ…? ഗ്വാളിയേറിലേക്ക് വച്ച് പിടിക്കാൻ…

എന്തിനാ…? ഹിന്ദുസ്ഥാനി സംഗീതം പഠിക്കണം…

ഗ്വാളിയേർ… ഖൊരാനാ മാജിക്ക് പീക്കോക്കിനേക്കുറിച്ചറിയാൻ ചെന്നുപെട്ടത് ഒരു സിംഹത്തിന്റെ മടയിൽ…

ഉസ്താദ് ബാദുഷാ ഖാൻ…

മൂപ്പര് നല്ല ഫിറ്റാ.. എന്താ സംഭവം..? നല്ല എ ക്ലാസ്സ് ഭാങ്ഗ്…

ആവശ്യം അറിയിച്ചു… ദക്ഷിണ വെക്കാൻ പറഞ്ഞു…

ഊരുതെണ്ടിയുടെ ഓട്ടക്കീശയിൽ എന്താ ഉള്ളത്…? ഒന്നുമില്ല….

സംഗീതത്തിന്റെ ആദ്യാക്ഷരങ്ങൾ പഠിപ്പിച്ച അമ്മയെ മനസ്സിൽ ധ്യാനിച്ചുകൊണ്ട്

ദർബാർ രാഗത്തിൽ ഒരു സാധനം അങ്ങട് അലക്കി…

പാടിമുഴുമിക്കാൻ നിന്നില്ല.. വിറയാർന്ന കൈകൾ കൊണ്ട് എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു…

എന്നിട്ട് പുറത്ത് തട്ടിയിട്ട് പറഞ്ഞു.. “പഹയാ ബല്ലാത്ത ദൈയിര്യം തന്നെ അനക്ക്…” എന്ന്

പിന്നെ ഹൃദയത്തിൽ സംഗീതവും സിരകളിൽ ഭാങ്ഗുമായി കാലം ഒരുപാട്…

ഒടുവിൽ ഒരു നാൾ ഗുരുവിന്റെ ഖബറിൽ ഒരു പിടി പച്ചമണ്ണ് വാരിയിട്ട് യാത്ര തുടർന്നു…

ഇന്നും തീരാത്ത പ്രവാസം…

“സഫരോം കീ സിൻന്ദഗീ ജോ കഭീ നഹീ ഖതം ഹോ ജാത്തി ഹേ…”

————————————————————————————————————————

ഇതാ ആ ഗാനം…

ഹല്ലേ…. മാറുന്ന മലയാളി മാത്രം ദാസേട്ടനും മറ്റു ബോളീവുട് സിനിമാ പിന്നണി ഗായകർക്കും ഒരു വെല്ലുവിളി ഉയർത്തിയാ മതിയോ….?

————————————————————————————————————————

വാൽക്കഷ്ണം…:

—

സ്വാധീനം…: